Heb jij het gevoel dat je het altijd alleen moet doen?
Blijf je naar de buitenwereld doen alsof er niets aan de hand is, terwijl je je van binnen niet echt happy voelt?
Blijf je over je eigen grenzen gaan?
Kun je onverwachts in huilen uitbarsten en weet je niet waarom?
Voel je onrust en gejaagdheid gedurende de dag?
Wil je altijd alles perfect doen en voel je dat het niet vol te houden is?
Blijf je in cirkels draaien en piekeren?
Wil je anderen niet belasten met jouw ‘problemen’?
Voel je dat je méér uit je leven wilt halen en weet je niet waar te beginnen?
Heb je het gevoel dat je alle ballen in de lucht moet houden en cijfer je jezelf weg?
Laat je je leiden door de meningen van anderen of door wat je van thuis uit hebt geleerd?
Voel je je lontje korter worden en krijg je er geen grip op?
Het vergt lef om te kiezen om met jezelf aan de slag te gaan. Om jezelf te gunnen dat je niet dóór hoeft te gaan. Toch is het vaak ook nog een taboe. Alsof je zwak bent of hebt gefaald als je toegeeft dat het je niet lukt om al die ballen in de lucht te blijven houden.
Terwijl je ook merkt dat je in gevecht bent met jezelf, dat je emoties zo lang hebt weggeslikt dat je inmiddels steeds verder afdrijft van jezelf en de mensen om je heen.
Wat dacht je er van om vanaf vandaag te zeggen:
CUT THE CRAP!Vanaf vandaag ga ik het anders doen.
Ik breek los uit de vicieuze cirkel waarin ik rondjes draai.
Dat je jezelf permissie geeft om hulp te vragen, te leunen op de ander, kwetsbaar te mogen zijn..
Dat je óke bent met jezelf, álle aspecten van jezelf.
JA CUT THE CRAP!